Columns

Dé manier om goede voornemens voor 1 februari te laten mislukken is ze helemaal voor jezelf te houden. Dat is wel zo makkelijk natuurlijk: niemand weet waar je mee bezig bent en als het fout gaat zal niemand je erop aanspreken en hoef je jezelf geen looser te voelen wanneer het weer mislukt.
Het is spannend je te realiseren dat gedrag waar je vanaf wilt, bijna altijd iets is waar anderen op zijn tijd ook last van hebben. Dat betekent dat die anderen er baat bij hebben als jij je nare gewoontes achterwege laat. Grote kans dat ze bereid zijn jou een handje te helpen bij het afleggen ervan. Ze worden er uiteindelijk zelf ook beter van. Mooi dus, als je hen vraagt jou te helpen te stoppen met dat waar zij last van hebben.

Het is een medaille met meerdere kanten. Als je de aandacht richt op je zwakke kanten is het toch ook een beetje alsof je bukt en de ander uitnodigt te schoppen. Leuk te ontvangen is het vaak ook niet.

De goede-voornemensstrategie vraagt dus moed, tact en beleid en tegelijkertijd een eenvoud die maakt dat een kind van 6 hem begrijpt en kan uitvoeren.

Al die elementen zitten in een simpel briefje dat je deze maand kunt geven aan iemand die je daarvoor uitkiest. Het kan een collega zijn, een leerling, een klas, de conciërge, je partner, je kind, of de directeur die in april over je vaste aanstelling beslist. Kies maar uit.

Beste …….,
Ik zou het fijn vinden als jij voor mij de volgende vragen wilt beantwoorden:
1) Waar moet ik in 2014 vooral mee doorgaan?
2) Wat mag ik dit jaar nog meer gaan doen?
3) Waar kan ik op minderen, of wat jou betreft, zelfs mee stoppen?
Ik ben nieuwsgierig naar je antwoorden.

En wanneer het bevalt, vraag je anderen ook zo’n briefje aan iemand anders te geven en voor je het weet wordt 2014 een prachtjaar.