Columns

De weerman

Herstelrechtervaring bij leraren en begeleiders herken je vaak aan hun wat koelere houding. Hoe meer verantwoordelijkheid ze bij de leerlingen leggen, hoe minder ze de behoefte hebben hen met complimenten verleiden tot gedrag dat zij wenselijk vinden. Leerlingen vertonen gewenst gedrag voor hun gevoel niet dankzij de leraar, maar omdat het gewoon bij hen past. De winst die ze ermee behalen is daarmee 100% voor henzelf. En dat maakt nogal wat uit. Wanneer ze het idee hebben  goed te handelen om die aardige leraar een plezier te doen, krijgen ze complimenten voor hun gedrag. In het tweede geval voelt het als een compliment omdat ze als goed, waardevol mens worden gezien.
Wanneer de leerlingen minder van de leraar ervaren, betekent dat natuurlijk niet dat die geen invloed heeft. Haim Ginott, (1922 1973), een Israëlisch onderwijshervormer geeft mooi woorden aan die invloed. Ik vertaalde ze.

Ik ben tot verontrustende conclusie gekomen
dat in de klas ik de bepalende factor ben.
Ik ben niet de weerman die het weer voorspelt, maar het bepaalt
Mijn benadering is het die de zon doet schijnen of de storm ontketent.
Mijn invloed is zoveel groter dan ik altijd dacht.
Ik maak levens blijmoedig en vrolijk of ellendig en verbitterd.
Ik ben het martelwerktuig of de bron van inspiratie.
Ik kan opvrolijken of beledigen, genezen of verwonden.
Iedere keer weer is het mijn reactie die bepaalt
of de crisis mensen verbindt of uiteen drijft
en kinderen doet groeien in liefde en wijsheid of in angst en eenzaamheid.

Haim G. Ginott

Wie wil weten waar dit besef toe kan leiden, moet dit filmpje van een Japanse basisschoolleraar maar eens bekijken:
http://www.youtube.com/watch?v=armP8TfS9Is 
Een mooi afsluiting om de vakantie mee in te gaan.
Tot in september!