Columns

Opgefokte pubertjes schoppen scheidsrechters en andere vrijwilligers in elkaar. Na Feyenoord PSV op 24 februari wacht Jeremain Lens een tegenstander op in de catacomben en grijpt hem naar de keel. Het opstootje dat ontstaat, vult een paar avonden de media. Lens zelf ziet het allemaal als ‘iets dat nu eenmaal is gebeurd; een storm in een glas water’. “Val mij niet lastig met gezeur als ‘voorbeeldfunctie’”, lijkt hij te zeggen. De boete, die zijn vermogen weinig zal beïnvloeden, gaat naar een goed doel...

Goed beschouwd worden PSV, de KNVB én iedereen die last heeft van wangedrag in het voetbal voor schut gezet door Lens. “Ik betaal die boete toch…? Al was het alleen maar om van jullie gezeur af te zijn”.

Het is een reactie op wangedrag die we herkennen in het onderwijs: wie heeft welke regel overtreden en hoe gaan we hem straffen? Er volgt een formele maatregel, niemand die er wat van leert en we gaan vrolijk op weg naar het volgende incident.

Herstelrechtscholen kiezen een andere insteek en stellen de vragen:

"Wat is er gebeurd, wie hebben daar schade van ondervonden en wat moet er gebeuren om die schade te herstellen?"
Het leidt tot een uitnodiging aan de ‘wangedrager’ met een door hem aangeboden actie, waarmee de benadeelden akkoord gaan, in actie te komen. Soms gaat dit gepaard met een straf. Soms niet. Wat je wilt bereiken, is dat iemand de schade die hij aanricht herstelt en daarmee zijn plek in de ‘gemeenschap’ terugverdient.
Bij Lens zou het ertoe kunnen leiden dat PSV en de KNVB zeggen: ‘Jongen, met jouw gedrag heb je de club, het voetbal én al die vrijwilligers een slechte dienst bewezen en daarmee zet je jezelf naast de zijlijn. Mooi dat je je excuus aanbiedt, maar dat is niet voldoende. Bedenk maar een actie waarmee je laat zien dat je je excuus serieus neemt: hoe ga jij je excuus omzetten in actie? Wij rollen de rode loper voor je uit, het is aan jou er op te stappen.’