Columns

Op vakantie in Zuidoost Azië ergerde het Bert dat er minstens twee maal daags een wildvreemde Vietnamese hand op zijn buik werd gelegd door iemand die daar een vaag ritueel genoegen aan ontleende. Nadat de reisleidster vertelde dat een hand op een Buddahbelly geluk afdwingt, kon hij achterover zitten om zich met liefde te laten bepotelen.

Terug van vakantie zit Bert met zijn 130 kg en glanzend kale schedel als de levende Boeddha in zijn mbo-zorg-en-welzijn-lokaal.
De zin ‘If you meet the Buddah, kill him’ leert dat Boeddhisme geen doel is, maar een weg. Het is de vraag of Ella de staat van verlichting heeft bereikt, om dit inzicht in al haar finesses te begrijpen, maar ze slaagt er aardig in om Bert het grote Lijden te doen ervaren en hem het bloed onder de nagels vandaan te halen. Iedere les pakt ze haar borstel om haar lange blonde haren te modelleren. Omdat wie hygiëne hoog acht geen vuile borstel in haar tas tolereert, plukt ze, als ze klaar is de haren uit de borstel om die minzaam op de grond te laten vallen.
Iedere actie waarmee Bert Ella uitnodigt tot herstel van de schade die zij aanricht, is tot mislukken gedoemd. Spot en hoon van Ella en haar vriendinnen zijn Bert zijn deel.
Omdat Bert er zelfs niet in slaagt Ella van enigerlei schade te overtuigen laat hij zijn doel los en bewandelt zijn Weg. Op een ochtend wanneer Ella haar borstel pakt, drapeert Bert een handdoekje op zijn bureau, haalt een spiegeltje en een teiltje uit zijn tas, vult dat laatste met lauwwarm water uit een thermoskan, zeept zijn kaken in en ontstoppelt die met een driebladig scheermes. Wanneer leerlingen vragen waarom hij zo achterlijk doet, gaat hij in een meditatieve trance verder. Nadat de lucht van overvloedige aftershave het lokaal bezwangert, ontvangt Ella een glimlach van oor tot oor: ‘bedankt meid, ik wou dat ik van iedere leerling (het woord deelnemer krijgt hij nog steeds niet uit zijn mond…) zoveel ruimte kreeg.’
Jammer genoeg blijft het bij die ene keer, Ella’s borstel blijft voortaan in de tas.

Lerares Ernie houdt in haar klas eens per week de zondebokverkiezing. De uitverkoren zondebok krijgt die week de schuld van alles wat er misgaat. Ze staan in de rij, Ernies leerlingen. Hoe het precies werkt, weet niemand, maar ze hebben er met z’n allen de grootste lol om.

Studenten vragen regelmatig of herstelrecht een 'evidence based' methode is. De vraag in hoeverre de scheerbeurt van Bert of de verkiezing van Ernie herstelgerichte acties zijn, ligt in dezelfde lijn. Evenals herstelgesprekken en conferenties dragen ze bij aan een gezond, veilig en prettig schoolklimaat. Herstelgericht werken is niet iets doen, maar iets zijn en dat laat zich moeilijk meten. Evenmin als geluk.