Columns

Hoera, in augustus ben ik opa geworden, van Freya!!! In het welkomstboek mocht ik schrijven wat Freya en ik later gaan doen. De afspraak voor het Nijntjemuseum in 2022 staat genoteerd.
Hoewel haar wieg in Amsterdam staat en uit de jaren-vijftig jaren stamt, is het geen stijfselkissie. Hij is kort na de watersnood door Freya’s betovergrootvader voor de geboorte van haar oma gekocht in de hoop en het vertrouwen dat er vele kleinkinderen zouden volgen

Kort voor haar geboorte stond deze foto in de krant. Hij is genomen in Amsterdam op een paar kilometer afstand waar haar wiegje staat. Het ging over afrekeningen in de drugswereld.
Nadat Freya een paar dagen nadat ze was uitgerekend nog geen aanstalten leek te maken, ontstond er een lachterig sfeertje op de familieapp: die kleine is zeker te bang om tevoorschijn te komen. Lachen is ten slotte een voor de hand liggend hulpmiddel om je angst niet onder ogen te hoeven zien. Die wordt voelbaar als je je realiseert dat dit de wereld is waarin kinderen geboren worden en welkom worden geheten.
De wereld staat aan vele kanten onder de druk. Drugsoorlogen, opwarming van de aarde, rare hofnarren die de belangrijkste machtposities in de wereld hebben overgenomen en ga maar door.
Veel kinderen ontbreekt het aan voldoende werkelijk veilige plekken. Denk aan kinderen die thuis genadeloze tikken oplopen; vluchtelingenkinderen; kinderen die ten prooi vallen aan loverboys, drugdealers, schaamteloze begeleiders, religieuzen, sportcoaches, noem maar op. ‘Dit is voor mij de reden dat ik ervoor gekozen heb niet voor nakomelingen te kiezen’, zegt een vriend. Een ander kiest voor de tegeltjeswijsheid ‘Als ik weet dat morgen de wereld vergaat, plant ik vandaag nog een boom.’ Kies maar.
Vorig jaar ben ik geraakt door de theorie van de Veilige Basis (the secure base). Het zit in de genen van mensen dat zij zich hechten. Daar is geen ontkomen aan. Het mooiste is als je in je leven beschikt over een flink aantal Veilige Basissen, mensen of plekken waaraan je je hecht. Hechten is geen keuze, dat doe je; vrijheid bestaat uit de mogelijkheid dat je zelf kunt kiezen aan wie of wat je je hecht, zeker wanneer je ouder wordt. Dat kan zijn het gezin waarvan je deel uitmaakt, je vriendenkring of werkomgeving; sport- of motorclub, je parkietje, een postzegelverzameling of Netflix, je noemt het maar. De ene basis biedt meer veiligheid dan de andere. Op een Veilige Basis ontvang je zorg en liefde, je komt er tot rust, je wordt er uitgedaagd spannende uitdagingen aan te gaan buiten de basis om er daarna terug te keren met mooie verhalen en ervaringen. En ja, soms ook met littekens. Een Veilige Basis biedt ondersteuning, zorg en uitdaging. Op een onveilige basis voel je angstig, onzeker, je trekt je terug en houdt je stil of je overleeft door anderen het leven onmogelijk te maken. Het vormen van een school tot een veilige basis stelt leraren en begeleiders voor uitdagende taken: ben jij in staat een pestkop een veilige basis te bieden en daarmee een bijdrage aan de hele school en zelfs te maatschappij te bieden?
Mischa De Winter spreekt over de pedagogiek van de Hoop: in een wereld waar het ontbreekt aan voldoende Veilige Basissen, is het nog meer dan het al was, de opdracht van pedagogen en andere opvoeders om hoop te bieden. Hoop is wat anders dan optimisme. Een optimist gelooft dat het beter zal worden; iemand die hoop heeft, gelooft dat het beter kan worden, wanneer ieder zijn steentje eraan bijdraagt.
Wat dat betreft hoop ik dat jij op een Hoopvolle school werkt, een school die een veilige basis voor leerlingen en de mensen die er werken en waar jij in staat bent daar een steen aan bij te dragen.
Ik wens je een prettig en hoopvol 2018/ ’19.