Columns

We waren met z’n allen, ons gezin, bij de bloemenwinkel om een roos te kopen als cadeau voor in het nieuwe huis van onze overburen. Onze kinderen, Tom (6) en Sanne (4), zagen wel heel mooie bloemetjes staan. En ja hoor, het duurde niet lang of de vraag kwam al ‘mama mogen we een nieuw plantje voor op school’? En je raadt het al, ik zei ‘ja, hoor’. Na 10 minuten aarzelen hadden ze allebei een nieuw plantje, plus bijbehorend potje. Trots als een pauw namen ze de plantjes mee naar huis en kwamen ze in de vensterbank van de woonkamer te staan.

Even later ging ik met Sanne naar boven om haar kamer op te ruimen. In de woonkamer beneden hoorde ik dat Tom aan het voetballen was, wat eigenlijk niet mag… En weer even later hoor ik het geluid van iets wat kapot ging. En ja hoor, waar ik al bang voor was, was daadwerkelijk gebeurd. Het nieuwe, allermooiste bloempotje van Sanne was kapot. In zeker wel 8 stukken…

Tom liep naar boven om aan Sanne te vertellen wat er gebeurd was. Hij had het bloempotje uit de vensterbank op de kast gezet en was nu kapot. Sanne huilen, dikke tranen biggelden over haar wangen. De tranen werden er nog meer toen ze het kapotte potje zag liggen. Ik zei tegen Tom dat hij Sanne moest vragen hoe hij het goed kon maken. Echter kwam deze vraag voor Sanne te vroeg. Ze was nog steeds verdrietig en ook wel een beetje boos. Daarop werd Tom boos omdat Sanne niets zei.
Toen Sanne weer rustig was stelde Tom opnieuw de vraag ‘wat kan ik doen om het goed te maken’? Ik dacht, geld betalen voor een nieuw potje natuurlijk! Sanne dacht iets anders. Ze zei ‘dat je niet meer in huis voetbalt en het plantje niet meer op de kast zet’. Tom beloofde dat. Voor Sanne en Tom was het goed en opgelost. Maar voor mama nog niet.
Eigenlijk vond ik dat Tom voor Sanne een nieuw potje moest kopen. Maar ja als ‘herstelrechtexpert’ weet ik dat ik me niet met de inhoud behoor te bemoeien. Het is HUN oplossing. Aansluitend bij een van de basisovertuigingen dat ‘de personen die een probleem hebben zelf de beste oplossing hebben’. En toch kon ik het niet laten. Ik was toch ook ‘betrokken en geschrokken’, dus vroeg ik Sanne waar ze het plantje nu in ging doen. Toen kwam ze tot de conclusie dat ze geen bloempotje meer had. Waarop Tom zei ‘zal ik je geld betalen voor een nieuw potje’?
De kracht van herstelrecht vind ik juist dat als jij bemiddelt zeg maar, jij je niet met de inhoud bemoeit. En oh wat vind ik dat soms lastig. Het was voor de kinderen klaar en voor mij niet. Dat merk je soms ook op school. Kinderen hebben ruzie en lossen het dan op. Jij als ouder kan er nog wel een tijdje last van hebben.